در سال ۱۹۰۶، در ایالات متحدۀ آمريکا نهضتی پدید آمد، تحت عنوان "نهضت پنطیکاستی" که تأکید داشت ایمانداران بعد از نجات، باید به زبانها صحبت کنند تا معلوم شود که نجات‌ يافته‌اند. مسیحیان تبشیری پنطیکاستی در سال ۱۹۱۴، شورایی تشکیل دادند و در یکی از کنفرانس‌های این شورا، در حدود همان سال، یکی از شبانان پنطیکاستی به نام جان شیپی (John Scheppe)، ادعا کرد که از خدا مکاشفه‌ای دریافت کرده که بر اساس آن، تعمید آب باید تنها به نام عیسی انجام شود، نه به نام  پدر، پسر و روح‌القدس.

این تعلیم ابداعی ، مانند تعلیم سایر فرقه‌های انحرافی، صرفاً بر پایۀ مکاشفه‌ای ذهنی وخیالی شکل گرفت. هنگامی که پیروان این نهضت جدید رو به فزونی گذاشت، شکافی در کلیساهای تبشیری پدید آمد که موجب گردید این کلیسا در سال ۱۹۱۶، این عقیده را محکوم سازد و حدود ۱۵۰ نفر از شبانان را اخراج کند.

پیروان جان شیپی برای خود شورایی تشکیل دادند که در سال ۱۹۴۵ منجر به شکل‌گیری "کلیسای متحد پنطیکاستی" گردید (United Pentecostal Church). این فرقه به نام "پنطیکاستی‌های یگانه‌باور" نیز معروف هستند.

امروزه نیز چنین واعظانی در مسیحیت تبشیری کم نیستند و مرتب در شبکه های ماهواره ای تبشیری  اعلام می‌کنند که خدا به ایشان چنین یا چنان گفته است که علاوه بر اینکه با کتاب مقدس هماهنگ نیست تناقض عمیقی با آموزه های مسیحیت دارد .

این افراد سود جو، عده‌ای را به‌دنبال خود می‌کِشند و بر اساس اهداف نامشروع ، افراد ساده لوح را به مسیحیت تبشیری جذب می نمایند و طبق برنامه ریزی های انجام شده از حضور فکری و فیزیکی افراد استفاده لازم را می برند .

حال آنکه برای مسیحیان راستین، تنها یک مرجع معتبر برای ایمان و عمل وجود دارد که همانا کتاب ‌مقدس است. هر تعلیمی که خارج از این کتاب باشد، برای مسیحیان قابل پذیرش نیست.